نور بتحدى :لا ملكش دعوة بيا انت مجرد كنت صاحب وصاحب شغلى
زين:يعنى ايه كنت يعنى انا دلوقتى مش صاحبك
نور :لا مبقتش صاحبى يا زين انت خنت ثقتى فيك انت دلوقتى صاحب شغلى وبس وليك عندى وقت الشغل هتعامل فى حدود الشغل غير كدة ملكش عندى ودلوقتي اتفضل
زين بحزن:نور
نور وهى تدير وجهها للجهه الأخرى:اطلع يا استاذ زين لو سمحت
زين :استاذ زين ماشى يا نور بعد اذنك
لتقوم نور وتذهب إلى لينا لترا يوسف واقف أمام غرفه لينا وملك ومصطفى يجلسون على المقعد لتجلس نور باجنب ملك وهى تنظر لغرفه لينا :هتكون كويسه صح
ملك بدموع:نور انا خايفه
نور وهى تحاول التحكم فى عاطفتها:متخافيش هتكون كويسه وكمان جوزك معاكى
ملك:وانتى
نور :انا ايه
ملك:مش هتكونى معايا
نور بدموع تحاول ان تخفيها وعتاب :انا مينفعش اكون موجودة مع حد بيخاف لاخد منه حاجة بتعته
مصطفى:نور انتى بتقولى ايه
ملك :نور انا اسفه حقك عليا والنبى خليكى معانا تانى
نور :سبيها بظروفها
ملك:يعنى هتكونى معانا صح
نور مردتش عليها وبصت ادمها فى الوقت دة الدكتور خرج من غرفه العمليات
نور جرت عليه :طمنى هى كويسه
الدكتور:الحمدلله اتعدت مرحله الخطر كمان
نور وهى تحضن ملك بسعادة :الحمدلله الحمدلله لينا بقت كويسه الحمدلله يارب
مصطفى :طب هى هتفوق امتى
الدكتور:كمان شويه كدة
يوسف :طب ينفع ادخلها
الكتور ينفع بس هى هتكون لسه نايمه
ملك:مش مشكله
كلهم جم يدخله الاوضه نور وقفت ليوسف على الباب :رايح فين
يوسف:نور بالله عليكى خلينى ادخلها اطمن عليها
نور ببرود :مافيش دخول يا يوسف وامشى لحد ما افوقلك لم تعطيه الفرصه للرد اغلقت الباب فى وجهه
بعد شويه كانت لينا لسه نايمه نور لقت ملك تعبانه ف قالت لمصطفى:مصطفى خد ملك وروح وانا هفضل معاها لحد بكرة الصبح
ملك :لا مش هروح هفضل معاكم
نور بنفذ صبر :ملك مش عايزة اعيد كلامى يلا روحى نامى شويه لحد بكرة شكلك تعبان
ملك فرحت عشان حست ان نور لسه بتخاف عليها :لسه بتخافى عليا يانور
نور بتعب :مش وقته يا ملك روحى يلا مع جوزك
مشت ملك مع مصطفى ويوسف فضل اعد جنب اوضه لينا ونور اعدت جنب لينا لحد ما غلبها النوم وبعد ساعتين كانت لينا صحت من النوم وبتبص حواليها لقت نور نايمه على الكرسى وباين عليها التعب جدا بصتلها وفضلت تعيط نور قامت مفجوعه :لينا انتى كويسه
لينا ببكاء :طلع عندك حق انا اسفه ان مصدقتكيش
نور وهى تأخذها فى احضانها :باااس يا روحى كفايه عياط انا معاكى أهو
لينا ببكاء:طلع بيخونى بجد يانور كان عندك حق
نور بجديه :متفتكريش ان هسيب حقك
لينا:هتعملى ايه
نور:هرجعلك حقك عايزاه
لينا :…..
نور بتاكيد:بتحبيه
لينا بحزن ودموع :بس هو كان بيخونى انا عايزة اطلق
نور :هربهولك بس مافيش طلاق
لينا:ازاى
نور بأبتسامه وهى تلمس وجنتيها:لا ازاى دى بتعتى انا ولا نسيتى صحبتك لتنهى حديثها بغمزة
لينا بحب وهى تحتضنها:نور انا اسفه ماتبعديش احنا كلنا محتاجينك احنا من غيرك ولا حاجة
نور:لا يا لينا انا لو موجودة فى حياتكم ف انا مبعملش حاجة غير واجبى معاكم انتم مسبتونيش وقت ما احتجتكم انتم اخواتى والولا يوسف دة برضو اخويا رغم ان على طول ناقر ونقير
لينا بأمل:يعنى مش هتمشى
نور بحب :مقدرش أمشى انتم حياتى كنتو معايا كل خطوة بتغيرها ف مينفعش اتغير عليكم
لينا :طب وملك
نور :مالها
لينا :سامحتيها
نور :انا زعلت منكم بس لما فكرته فيا بالطريقه دى كنت مبظهرش ادمكم عشان مضعفش بس القدر لسه مش عايز يبعدنا عن بعض ودة احلا قدر فى الدنيا مقدرش ازعل من حد فيكم
ليقاطع كلامهم طرقات الباب لتعتدل نور فى جلستها:ادخل
ليدخل يوسف :ممكن ادخل
نور ببرود:عايز ايه
يوسف بندم:عايز اطمن على مراتى
نور وهى تقف امامه :ملكش حد هنا وأعمل حسابك اول ما هنرجع اسكندريه هتطلق منك
يوسف بجنون :مش هيحصل يا نور مش هطلق لينا انا بحبها
نور :مفكرتش فيها ليه وانك بتحبها وانت بتكلم غيرها أمشى يا يوسف
يوسف:مش همشي دى مراتى يانور
نور بتهديد :وانا بقولك أمشى يا يوسف يا اما هتشوف الوش التانى أمشى بهدوء احسن ليك احنا فى مستشفى ومش عايزين حد يتفرج علينا أمشى بالذوق احسن
لينظر يوسف ل لينا برجاء:لينا
نور :بصلى انا يا يوسف انا ال بقولك أمشى ملكش دعوة ب لينا تمام يلا بقا اتكل
ليمشى يوسف بحزن كبير فى قلبه اما لينا فكانت تبكى بصمت ونور حالها لم يختلف عنها فهي ايضا قلبها يبكى ف زين كانت تشعر بالأمان معه لكن هو خالف توقعتها لتذهب كل منهما فى نوم عميق من كثرة التعب
فى الصباح كانت ملك تدخل الغرفه لتجد لينا تحضن نور ويغضون فى سبات عميق لتذهب الى نور :نور نور حبيبتى اصحى
نور بنعاس:شويه بس حبه كمان
ملك :حبه كمان ايه اصحى يانور
نور:ايه بقا فى ايه
ملك:قومى يلا انتى لسه بهدوم امبارح روحى الاوتيل غيري هدمك انتى لسه بهدوم البيت
نور بنعاس :طب خمسه بس وهصحى
ملك وهى بتشدها من هدومها:انتى يابت قومى يلا
نور :يوووووه بقا يا ملك انتى غلسه انا عايزة انام
ملك:يا سلام ياختى وانتى من امتى مكنتيش عايزة تنامى
نور وهى تلعب بوجه ملك:طب اوعى بخدودك دى على الصبح
ملك وهى تمسك يدها:نور
نور بإبتسامه :نعم
ملك بحزن:مسمحانى
نور بحب :مافيش مابين الاخوات زعل يابجرة
ملك بضحك وهى تحضنها :جلب البجرة انتى انا اسفه يا نور انا اسفه بجد فى كل كلمه غلط فيكى بيها
نور :اقفلى على الماضى خلينا فى دلوقتى
لينا:انا عايزة حضن من دة
نور بضحك:القردة صحيت
ملك:عامله ايه يا قردة
لينا:القردة كويسه بس عايزة حضن من دة هون
نور:دة هون طب من عونيا تعالي
لتاخذهم فى احضانها لتقول بضحك:والله ورجعنا تانى يا ولاااااد
لينا:اخيرا عمرنا ما هنبعد تانى ابدا
ملك:على جث”تى نبعد تانى احنا هنفضل مع بعض لآخر عمرنا
نور :اخوات طول العمر
لينا وملك بحماس:هنفضل سوى طول العمر
نور:اومال الواد تيفا فين
ملك:بيجيب اكل لينا كلنا عارفه انك ماكلتيش من امبارح
نور وهى تحرك يدها على معدتها:اه والله يا بت يا ملك مأكلتش فعلا
لينا:انا جعااانه
ملك:اعوذ بالله اتسدى يابت شويه
نور وهى تشير على لينا: بذمتك يا ملك دة منظر واحدة منتحرة
ملك :لا ابدا دى دمغها فيها مهلبيه
لينا :عايزة مهلبيه
نور وهى تولو:ياختاااااي يخرابى على سنيني ياربي البت اتهبلت انا هقوم اروح شغلى جاتك الهم
ملك:لا استنى نفطر الأول
نور:فطرى الجحش الصغير إلى جنبك دى وانا هاكل فى الشغل عشان اتاخرت
لينا بمشاغبه :ايوة ياعم هنروح لحبيب القلب بصراحه هو قمر ويستاهل
نور بعصبيه وحزن:لمى نفسك يا لينا بدل ما اعلقك وبعدين مينفعش انا وزين مننفعش
ملك :ليه يا نور بتقولى كدة زين كويس
نور بتنهيدة :عشان مينفعش يا ملك انا وزين مستحيل نتفق هو مجرد صاحب الشركه إلى شغاله فيها وبس
لينا:فكرى يانور زين على فكرة شبهك بس انتى اسمحى لقلبك انه يحب من تانى نظرت لها نور بهدوء وصمت
لتذهب وتبدل ملابسها وتذهب إلى الشركه وتتابع عملها لتاتى إليها السكرتيرة:أستاذة نور
نور :ايوا
السكرتيرة :مستر زين عايزك
نور ببرود :تمام اتفضلى انتى على شغلك
لتذهب إلى مكتب زين لتأخذ نفس طويل وتخرجه ببطئ لتطرق الباب وتنتظر ان يسمح لها بالدخول
زين :ادخل
نور بهدوء مصطنع:طلبتني يا مستر زين
زين وهى يتفحصها:الخامات وصلت خلاص هتقدرى تسلميها ونتكلم فى الصفقه وبعدين هترجعى فرع اسكندريه تانى
لم تعرف نور لماذا شعرت بالحزن لأنها لم ترى بعد الآن نعم هى من قالت له انها لا تريد ان تراه لكن قلبها يقول عكس ذلك هل من الممكن أن يكون كلام ملك ولينا صحيح لتفيق على صوت زين :انسه نور
نور بإحراج :ايوة يا مستر زين
زين :كنت عايزك تراجعيلى الفايل دة بسرعه قبل ما تمشى يكون خلص
نور وهى تنظر للملف الذى بيده وبدون وعى:احييه هخلصه ازاى دة انت بتهزر
زين برفع حاجب :افندم
نور :احم قصدى يعنى انا فى ايدى شغل كتير ومش هعرف اخلصه كله النهاردة
زين ببرود : دة شيئ ميخصنيش هستناه الملف النهاردة
نور بنظرة تحدى ف هى علمت انه يعاملها هكذا بسبب حديثها معه :ساعتين وهيكون ادمك
زين :احب اشوف
لتأخذه منه وتذهب إلى مكتبها لتبدا بعملها نور وهى تفتح الفايل :يا وقعه سوخه ايه كل دة كان لازم اعمل فيها فلحوصه واقوله كمان ساعتين هيكون ادامك يا برستيجك إلى هيتهان النهاردة يا نور يا صغيرة على الهم يالووووزة يلا خلينى اشغل استعنا على الشقا بالله
لتبدا نور بعملها بدقه وإتقان ومجهود كبير وبعد ساعتين كانت نور تبتسم بإنتصار :بنت ابوكى صحيح يا نور والله استحق مكافأة لازم اكافاء نفسى واجبلى شكولاته
لتذهب إلى مكتب زين مرة أخرى:اتفضل دة الفايل فى كل الملاحظات بتعتى وكدة اكون خلصته بعد اذنك
لتتركه ينظر لها بحب وحزن :يااااا يانور امتى تحسى بيا بقا امتى ترجعي حتى صحبتى وحشتينى
لتنهى نور عملها وتذهب إلى ملك ولينا :انا جيت يا شباب
ملك :اهلا اهلا بمديرة الأعمال باعتنا
نور بغرور :قريب إنشالله ازيك يا تيفا
مصطفى :كويس يا قلب تيفا انتى عامله ايه
نور:كويسه الحمدلله عامله ايه دلوقتى يا لينو
لينا:الحمدلله يا حبيبتى هخرج النهاردة أهو
نور:كويس اوى يلا بينا
مصطفى :طب هروح انا ادفع المصاريف بتاعت المستشفى لحد ما تجهز
ملك:تمام
لينا :نور
نور :اممممم
لينا:انتى متخانقه مع زين
نور:ليه بتقولى كدة
لينا”اصل يعنى جيتى لوحدك وزين مش معاكى
نور:حصل شد ما بينا وقررنا بعدها يكون فى حدود ما بينا ويلا بقا عشان نخلص
بعد فترة كانه جميعهم فى غرفه لينا يمرحون ويضحكون حتى جاءت الساعة ١٢ بعد منتصف الليل
نور :لينا هتباتى معايا النهاردة وانتى كمان يا ملك
مصطفى :طب وانا مين هينام معايا لما تخدى ملك
نور :ولا يا محنوووو اهدا شويه عشان المرارة
مصطفى :بلطجيه حاضر يا جعفر انا عايز مراتى تنام معايا
نور بأمر:لا انت هتنام مع يوسف وتعقله شويه على إلى عمله والبنات هينامو معايا
مطصفى :طب ساعه واحدة بس
نور:ولا دقيقه برا يا كلب
مصطفى:على فكرة انتى ظالما
نور:تحب اوريك الظلم
مصطفى:لا لا انا اسف خلاص هروح انام مع يوسف وامرى لله
نور:تمام وانا هسبقكم واروح اغير لحد ما تيجه ورايا
لتذهب نور لغرفتها وتبدأ بفك حجابها ليطرق الباب :انتو لحتقه
لتفتح الباب لتصدم من الطارق
عمر :مش هتقوليلى اتفضل
نور :لا مافيش أمشى حالا
عمر :مش همشي قبل ما اعمل إلى كان نفسى اعمله من زمان
نور بخوف حاولت أن تخفيه:تعمل ايه إنشالله أمشى احسنلك
عمر وهو يدخل غرفتها ويغلق الباب بمكر :لو ممشتش
نور:هصرخ والم عليك الناس
عمر :وماله خليهم يجه ويتفرجه عليكى وبعدين هو انا اول راجل يدخل هنا دة انتى كل إلى رايح والى جاي داخل اوضك
نور وهى تصف”عه بقوة :انت اتجننت اطلع برة برااااااااا
عمر بشر :انا مش طالع من هنا غير لما اكسرك
نور:ابعد عنييي الحقونييييي
عمر وهو يته”جم عليها :سبتك زمان بمزاجى بس دلوقتى مش هسيبك
نور:ابعد عنيييييي ابعد حد يلحقنيييييي
لينا وملك كانه ماشين فى طرقهم ل نور لسه هيخبطه سمعه صوت صويت نور
ملك بخوف :نور نور افتحى
لينا بصوت عالى وهى تهبد على الباب :نور نووور
زين فتح الباب بفزع لما سمع صويت ملك ولينا باسم نور
زين :فى ايه
ملك ببكاء :نور عماله تصوت ان حد يلحقها
لينا:انا هنزل اجيب مفتاح الاوضه بسرعه
زين :انتى لسه هتروحى
ليذهب إلى غرفته ويفقز إلى شرفتها لكن صدمه المشهد الذى امامه نور كانت هدومها متقطعه وعماله تبعد عمر عنها
نور:ابعد عنيييي ابعد بقااااااا يانااااس الحقووونى
ليركض زين اليه بغضب وهو يلك”مه :ياابن ال……… انا هوريك ازاى تعمل فيها كدة
نور ركض إلى الباب وهى تبكى بخوف لتفتح إلى ملك ولينا ليصتدمه من مظهرها
ملك وهى تحتضنا :نور ايه دة
لينا وهى ترى زين يض”رب فى عمر فتقول بصدمه:عمر عمر الى عمل فيكى كدة
نور بتبص على عمر بخوف وتحاول ان تخبئ جسدها
ملك ل لينا :خليكى معاها لحد ما انادى الأمن وابلغ البوليس
كان زين يض”رب فى عمر بدون رحمه فهو تعدى على أملاك
أملاك الزين فمن يجروء فى التعدى على املاكه اما عمر فلم يكن فى جسده جزء ساليم فكان يتنفس بصعوبه نجده ماجيئ الأمن ليبعده زين بصعوبه عنه كان زين وقتها يسبه ب ابشع الألفاظ فنظر الى تلك الواقفه بمظهر يقطع القلب ذهب إلى سريرها اخذ من عليه الغطاء ليغطى جسدها عندما وقف امامها واقترب منها ابتعدت عنه برعب
زين بحزن :نور اهدى دة انا زين
ارتمت نور فى احضانه وهى تبكى بحرقه وخوف :اااا…انا خ..خايفه م متسبنيش
زين وهو يحتضنها بقوة:انا عمرى ما هسيبك انا فضل جمبك طول العمر
نور وهى بدأت تشعر بالأمان:متسبنيش تانى يا بابا لتقع بين يديه فاقدة الوعى ليحملها ويتجه إلى التخت ثم التفت إلى ملك ولينا :خلو بالكم منها لحد ما اجى غيرولها هدومهاواتصله ب يوسف ومصطفى خليهم معاكم لحد ما اشوف ابن ال…… دة واجلكم ثم وجهه نظره ال عمر إلى أصبح وجهه لا يصلح لأى شيئ ليقول يغضب:وانت وحيات امى ما هتشوف الشمس تانى
ليذهب زين الى قسم وتم اجرأت لحبس عمر اما نور ف كانت تفيق من نومها بفزع وتبكى لترى الجميع بجانبها لتنام مرة أخرى دون كلام كان زين قلق عليها جدا
فى الصباح كان زين ينتظر استيقظ نور فهو لم ينم طوال الليل بعد قليل استيقظت نور وتنظر حولها ترى ان الجميع نائم ماعدا زين الذى كان ينتظرها بفارغ الصبر :اخيرا صحيتى
نور بدموع:انت صحيت امتى
زين بتنهيدة:انا منمتش اصلا وبعدين ليه الدموع دى
نور بشهقات:كان هيضيعنى كان هيدمرنى يازين دة كان هياخد حاجة مش بتعته
زين:مش عايزك تخافى تانى يانور وعزة وجلاله الله ما هيشوف نور الدنيا تانى
نور:لا يا زين مدخلش نفسك انت فى مشاكلى
زين بعتاب:كدة برضو يا نور انتى لسه زعلانه منى
نور:منكرش ان الى عملته صدمني فيك وخلانى مش عارفه اتعامل معاك بس لولاك مكنتش عارفه عمر كان هيعمل فيا ايه
زين بندم :نور انا اسف والله هفضل طول عمرى ندمان على الى عملته دة بس والله مفكرتش فيكى تفكير وحش
نور :خلاص يازين متفتحش الموضوع دة تانى
زين :يعنى مسمحانى
نور:اتقاذك ليا وانك تجيلى فى الوقت المناسب يخلينى اسامحك
زين بفرحه:بجد يانور شكرا بجد
نور:متقولش شكرا انا إلى المفروض اشكرك انك لحقت حياتى كلها على اخر لحظه من انها تدمر
ملك بنوم:يخربيتك يا شيخه فى لك كدة على الصبح انتى مش المفروض تعبانه
زين :الله اكبر يا شيخه
لينا:ياعم هنحسدها على ايه احنا عايزنها دايما كويسه
نور :خدى بوسه
يوسف :بس يا صداع
نور:اخرس يلا انت ايه الى جابك هنا
يوسف بحزن:نور انتى لسه زعلانه منى
نور :والله الى انت عملته ميتغفرش يا يوسف
يوسف بندم شديد:والله العظيم ما هعمل كدة تانى طب بصى يشهد عليا ربنا ان لو عملت كدة تانى كل الى هتطلبيه منى هنفذه
نور وهى تنظر ل لينا بخبث:والله مش انا الى هقرر القرار دة
لينظر يوسف ل لينا برجاء:لينا
لينا بجمود مصطنع:لا يا يوسف الى فى داء عمره ما هيبطله
مصطفى :لينا ممكن تديله فرصه
لينا:كلامى خلص بعد اذنكم
كان يوسف سيلحقها لكن اوقفته نور :سبها يا يوسف فى حالها
يوسف بغضب:مش هسبها فى حالها يا نور هى حالى
نور بصوت عالى :وطالما هى حالك عملت كدة ليه من حقها تعمل فيك اكتر من كدة كمان بس لينا طول عمرها هاديه حتى فى رد فعلها
زين:يوسف سبها تهدى شويه وبعدين اتكلم معاها
مصطفى :زين عنده حق سبها كام يوم تهدى شويه
ملك:وتكون رتبت افكرها وانا هحاول اتكلم معاها
نور :محدش هيتكلم معاها كله يسبها تاخد قرارها لوحدها ودلوقتى اتفضل يا يوسف
ليذهب يوسف بغضب وحزن لا يتحمله احد
مصطفى بحزن:ليه كدة يا نور انتى عارفه يوسف بيحبها اد ايه
ملك:كنتى قاسيه عليه اوى
نور بحزم:مسمعش صوت حد منكم ايه دلوقتى صعب عليكم طب الغلبانه التانيه لما انتح”رت مصعبتش عليكم هى كمان
زين:بس مش كدة لازم تصلحه الموضوع دة طلاق يا نور
نور:عارفه انه طلاق مش لعب عيال بس لازم يوسف يتعلم الادب يتقرص قرصه صغيرة عشان يحرم يعمل كدة تانى
مصطفى :يعنى
نور بضحك:ايوة يعنى هى الى فى دماغك
ملك :يابنت الذينا
نور:اومال فكرنى هخليه يطلقها بجد او مش هتدخل فى الموضوع
مصطفى :بصراحه اه انتى بتحبى لينا جدا واى حد بيعملها حاجة بتعلقيه
نور:هو فعلا بحب لينا جدا بس برضو بحب يوسف وعارفه هو بيحب لينا اد ايه عشان كدة لازم اعلمه الادب عشان يحس انها كانت ممكن تروح منه قبل ما يفكر بس انه يبص لبنت يعيد تفكيره الف مرة قبلها
ملك بمرح:بنت قلبى إلى بتخاف علينا
نور :غورى يابت انتى
ملك:طب ليه كدة بس يا لمبى
زين:انا كدة اطمنت عليكى هروح انا بقا الشركه بس انتى لازم تيجى معايا عشان الخامات هتوصل النهاردة وبعدين هنرجع اسكندريه تانى
نور:تمام ربع ساعه هكون جهزت وانتى يا لوكه روحى يلا ارتاحى بقا شويه لحد ما ارجع من الشركه
ملك:لا انا هروح ل لينا
نور :سيبى لينا دلوقتى انا هعرف اعدل مزاجها روحى يلا مع الواد الغلبان دة
مصطفى:اتصدقى يا نور حبيتك بعد الجمله دى اوى
نور بضحك:ياحبيبى يابنى انا كاتمه على انفاسك للدرجادى
مصطفى بتمثيل:اه يا اوختى واكتر
نور:طب يلا يا جزمه من هنا بدل ما اغير رأى
مصطفى :لا لا انا اسف يلا يا حبيبتى قبل ما تغير كلامها
بعد ذهاب ملك ومصطفى
نور:مالك
زين بضيق:مافيش هستناكى لما تخلصى
نور وهى تمسك يده :زين مالك
زين وهو يحاول يسيطر على اعصابه:مافيش يا نور انا كويس هستناكى لحد ما تجهزى يلا سلام
نور بإستغراب :سلام
عند زين كان حاسس بنار جواه بسبب كلام نور لمصطفى عارف انها بتقوله حبيبي دى بشاعر اخويه بس ازاى تقول لحد غيره حبيبى ليتنهد بضيق وحزن:امتى بقا تحسى بيا يا نور بقا انا تعبت بجد
قاطع تفكيره نور وهى بتخبط على الباب:زين يلا انا جهزت
ليفتح لها باب الغرفه :تعالى ادخلى
نور :ادخل فين ياعم انت اخلص خلينا نمشى
زين:ياعم واخلص بت انتى لسانك دة على طول متبرى منك كدة
نور بمشاغبه :لسانى دة هو إلى خلانا صحاب ولا نسيت
زين ف سره:لا وانت الصادقه خلانى احبك
لينظر لها نظرة لم تفهمها ليقول لها :كانت صحوبيه منيله
نور:صحوبيتى انا منيله انت ليك الشرف ان اكون صحبتك
زين :يلا يابت قدامى يلا
نور:متزقش
زين:استنى كدة أيه إلى انتى عملاه ده
نور بإستغراب :عامله ايه
زين وهو يقف امامها:شعرك باين من الطرحة
نور:لا يا شيخ على اساس ان منزلتش بيه البول او مكنتش بطلع بيه الليفنج او انت مشوفتهوش
زين:من غير كلام كتير دخلى شعرك جوه اصلا ليا كلام معاكى على موضوع شعرك دة بس اصبري عليا
نور :لو هتضرب انا كمان هضرب عشان تبقا عارف بس
زين:طب أمشى أمشى يا شبر ونص جاتك نيله
نور بتذمر :على فكرة انا طويلة انت بس إلى طويل اوفر
زين :الصبر يارب على بنت اختى الى معايا دى
بعد فترة فى مقر شركهM&Z
زين:نور قدمنا عشر دقايق ويكون ومستر كارل وصل جاهزة ولا حاسه بتعب
نور بإبتسامه ومرح:انا كويسه وبعدين الاهتمام دة هاخد عليه كدة
زين:هو انتى مسميه دة اهتمام
نور:انا اي حاجة حتى لو كانت تفصيله صغيرة فى حياتى وحد لاحظها وبقا يهتم بيها هسميها اهتمام
زين:يابت انتى
نور:اه والله
زين :اممم بس دة بالنسالى دة مش اهتمام دة حاجة بسيطه جدا اقدر اعملهالك انا لو وريتك الاهتمام هتمو”تى فى دباديبى
نور برفع شفه :لا والله طب اقعد على جنب عيل فصيل
زين وهو يمسكها من ملابسها:بت انتى احترمينى شويه يخربيتك
نور وهى شد شعره:مش لما تحترمنى انت الاول
زين:بت يانور سيبى شعرى
نور:لما تسيب هدمى الاول
زين:مش هسيب غير لما تسيبى شعرى
نور:طب اقولك سيب انت الاول وانا هسيب وعد الكشافه والله
زين وهو يتركها :اقسم بالله طفله
نور بغرور:ليك الشرف يا حبيبى
زين : نور
نور:زين
احم احم
زين:مستر كارل اتفضل
كارل :هعطلكم عن حاجة
نور:لا خالص هو حضرتك هنا من بدرى
كارل بضحك:بصراحه اه خبط ومحدش رد وسمعت صوت عالى ولقيت وعد الكشافه
نور :يادى الكسووووف
زين بغيره :طب اتفضل مستر كارل وانتى يا انسه نور اتفضلى
نور فى سرها :ماله دة
زين:الخامات جاهزة مستر كارل
كارل:جاهزة مستر زين فاضل بس انسه نور تشوفها
بعد وقت ليس طويل كانت نور قد انتهت من فحص الخامات وتم عقد الثقفه بنجاح
زين :نور جهزى نفسك هنرجع النهاردة اسكندريه
نور بإرهاق:ياريت ماما واخواتى وحشونى اوى
زين:انتى تعبانه
نور:لا لا شويه إرهاق بس
زين:انتى فطرتى
نور:لا
زبن بعصبيه :طبيعى لازم تتعبى اتفضلى قدامى ياهانم
نور:زين بلاش عصبيه عشان انا مش عايزة اتعصب انا كمان وانا مراعيه انك خايف عليا
زين:نور انتى بتزعلى لما حد بيخاف عليكى خلاص ياستي اعملى إلى يريحك
نور:اوووف زين بقا مش بزعل من حد بيخاف عليا اكيد بكون مبسوطه بس انت زعقتلى وانا مبحبش حد يزعلقى
زين:طب اتفضلى افطرى
نور:افطر معايا مش هفطر لوحدى
زين:لا مش عايز
نور بعند :يبقا انا كمان مش هاكل وتشيل ذنبى بقا
زين بنفاذ صبر :أمشى قدامى بدل ما اقت”لك هنا
نور بثقه:مهونش عليك
زين:يا سلام ايه الثقه دى بقا إنشالله
نور:واثقه فيك وانك مش هتأذينى
زين بحب :عمرى ما هأذيكى وهتفضلى تحت حمايتى لآخر يوم فى عمرى
نور :مش هتزهق منى انا مشكلى كتير اديك شوفت عملت كام مشكله فى اسبوع واحد بس
زين :ولو كل يوم هقابل مشاكل الدنيا منك هفضل فى ضهرك وفى حمايتى
نور بحزن:يعنى مش هتبعد عنى زى
ليقاطعها زين :بلاش تقارنيني بحد يانور عشان كل واحد بتكون شخصيته غير التانى بس انا واثق من نفسى وواثق ان عمرى ما هسيبك
ابتسمت نور بحب :شكرا يا زين
زين:مافيش شكر ما بينا يانور كان احلى اسبوع عشته معاكى
نور :لا هتقلبها دراما ولا ايه ما انا هفضل فى وشك ولا انت ناسى انى شغاله هنا يااستاذ
زين:امممم افهم من كدة ان هنفضل صحاب
نور:بص ادينى وقت افكر
زين برفع حاجب:لا والله
نور بضحك:خلاص ياسيدى هخليك صديقى الصادوق
زين:طب يلا يا صديقتى الصادوقه علشان نلحق نروح النهاردة
بعد فتره كانت الفتايات فى سيارة نور والشباب فى سيارة زين
زين:اي يا يوسف مالك
يوسف بحزن:احنا خلاص رجعين ونور هتخلينى اطلق لينا انا بحبها ومش عايز اطلقها
مصطفى وهو ينظر لزين :متخافش يا صحبى احنا هنحاول معاهم تانى
يوسف:والله هتغير ومش هكلم حد تانى بس متبعدش عنى انا ممكن امو”ت فيها
زين:بعد الشر يابنى انا هتكلم مع نور وهخليها تقنعها
يوسف بفرحه:بجد يازين
زين :بجد يا سيدى اي خدمه
يوسف :انت صاحبى الجدع
مصطفى:يا سلام ياخويا وانا ايه إنشالله
يوسف:انت حبيبى يا تيفا
مصطفى بضيق:مبلاش الاسم دة بقا
يوسف بضحك :فين نور كانت هتعملهالك اغنيه
زين :هو مين إلى طلع عليك الاسم دة
مصطفى :نور يا سيدى هى الى طلعت ليا الاسم دة ومحدش يقدر يقول لا
زين :معلش يابنى استحمل وانا هعلمهالك الادب
يوسف:مين ياعم الى يعلم نور الادب كان غيرك اشطر دى بلطجيه
مصطفى:فاكر الموضوع سهل ولا اي
زين:فى ايه يا جماعه على فكرة نور بنت عادية جدا
يوسف:اه اه طبعا فاضل تقول انها كيوته
زين بثقه:هى فعلا كيوته اوى
مصطفى بتعجب :انت بتتكلم عن مين يابنى
يوسف بصدمه :باين كدة بيتكلم عن نور عبدالله
مصطفى:نور عبدالله كيوته طب استنى كدة نسالها
زين:بس يا اهبل
مصطفى :استنى بس الو يا نور
نور :اي يازفت عايز ايه
مصطفى:شوفت ياسيدى زى ما قولت أهو
نور بنفاذ صبر:مصطفااااا أنجز عايز ايه
مصطفى :استنى انا هفهمك أصل زين كان بيقول عليكى كيوته
نور:اتصدق يلا انت تافهه متصل بيا عشان تقولى كدة اللهى يحلبوك مع جاموسة هبله غور
مصطفى :شوفت الرقه
زين بضحك :شوفت يا خويا شوفت
فى عربيه نور
ملك :ايه يابنتى مالك مصطفى عصبك كدة ليه
نور :متصل بيا يقولى قال اي زين كان بيقول عليا كيوت بذمتك دة مش يبقا بنى ادم تافهه
لينا:واي إلى خلاهم يجيبه سيرتك
نور:معرفش مسالتهوش
ملك بغمزة:شكل زين واقع يا نونو
لينا بمرح:ايوة بقا وهبقا اخت العروسه
نور بعصبيه :مسمعش صوت
ملك:لا يا نور هتفضلى قفله على نفسك كدة لحد امتى بقا حرام عليكى عمرك إلى بيضيع دة
نور بعصبيه:محدش ليه دعوة دى حياتى انا
لينا:لا لينا يا نور زى ما كنتى بتعقلينا بقرارات كنا بنخدها غلط احنا كمان لينا الحق اننا نعقلك مش صعبان عليكى طنط وهى نفسها تشوفك فى بيتك ومعاكى سند وحياه مستقرة
نور ببكاء :مينفعش احب مينفعش مش عايزة حد فى حياتى مش عايزة اتخان تانى بقا أفهمه
ملك بزعيق:مش معنى أن اخترى مرة غلط يبقا الناس كلها شبه اختيارك دة افهمى انتى شويه حرام عليكى يا شيخه بقا
لينا:ملك براحه شويه
ملك بزعيق:مينفعش تفضل ققله على حياتها ب الطريقه دى لو فضلت كدة هتفضل طول عمرها لوحدها
لتسكتهم نور بوقوف السيارة فجأه لتصدر صوت عالى من الاحتكاك لتقول بدموع:وانا مش هقدر انا عندى افضل لوحدى طول عمرى احسن ما اتكسر تانى وانتى يا ملك مش اكتر واحدة شوفتينى وانا مكسورة مش قادرة ارفع راسى من وجع قلبى وانتى ي لينا مش كنتى كل يوم بيتجى انتى وملك عشان بس تخلونى اضحك ومصطفى ويوسف مش كانوا كل يوم يحاولو يجولى فى المستشفى بعد معاد الزيارة عشان يشوفه حالتى وصلت لا اي انا بنى ادم واحد بس كسر كل حاجة كانت حلوة فى حياتى لا لا دة مكسرهاش دة خلاها رماد محدش كان بيحس بالنار الى بتكوينى كل يوم وانا مرميه فى المستشفى لوحدى وممو”ته نفسى عياط محدش داق واحد فى الميه من الى انا دقته لتنهى حديثها ببكاء مثل الطفله ليحضتنوها وهم يبكون على حال صديقتم فهى عانت الكثير فى حياتها
لينا ببكاء:احنا اسفين يا روحى حقك عليا
ملك:والله انا خايفه عليكى يا نور انتى اختى
نور وهى تمسح دموعها :يبقا تقفله الموضوع دة عشان والله انا تعبانه اوى حتى بعد السنين دى كلها
لينا :حاضر بس بطلى عياط
نور بإبتسامه حب :مبعيطش بطلى انتى بس والبت دى
ملك:حاضر هبطل يلا كملى سواقه
بعد فترة طويله كانت نور امام باب شقتها وتطرق الباب
حور :ايوة حاضر
نور بإبتسامه: وحشتنيى يا زعبله
حور بفرحه:نوووووور
نور وهى تحضنها:وحشتينى يا قردة
منه مامت نور:بنتى وحشتينى
نور بحب وهى تقبل يدها :ست الكل وحشتينى اوى
منه :تعالى يا حبيتى ارتاح وقوليلى كل حاجة حصلت معاكى
نور :لا انا حصل معايا كتير اوى مش هقدر اقولك دلوقتى عشان يدوب اغير هدومى واطلع على الشركه
منه:يابنتى ارتاحى شويه
نور:معلش يا حبيبتى لتكمل بطفوله وعد منى قبل ما اطلع هجيب فشار وحاجات حلوة ولب وسوداني ونسهر للصبح
منه:وعد نور
نور وهى تقبلها من خدودها:وعد يا روح وقلب نور صح هو سليم فين
منه:مع صحابه مش عارفه انتى هتفضلى تدلعى فيه لحد امتى يانور
نور:يا ماما دة لسه بيدرس خلاص فاضل لي سنه ويخلص وقتها وعد منى هو هيتسحل فى شغله بس دلوقتى خليه يستمتع بشبابه شويه دة بعد كدة مش هيعرف يشم نفسه من المأموريات وبعدين هو انا اشتكتلك ياستى
منه:ربنا يخليكى لينا ويعوضك بابن الحلال إلى يخاف فيكى ربنا
نور:لو عايزة دعوة حلوة ليا ادعيلى ان ربنا يريح قلبى وبس مش عايزة ولا ابن حلال ولا ابن حرام
حور:بس انا عايزة البس فستان وابقا اخت العروسه
نور:مش انتى لبستى فستان فى فرح ملك وخطوبه لينا مش دول اخوانك برضو
حور:اخواتى بس انتى اختى ال بجد نفسى اشوفك لبسه فستان شبهم
منه :حتى اختك الصغيرة نفسها تشوفك عروسه
نور:صغيرة مين بس يا ماما الشحطه دى صغيرة دى خلاص كلها شهور وتكون فى كليه انا هقوم عشان الحق ارجع بدري
بعد ساعتين كانت نور فى مكتبها كانت تفكر فى كلام صاحبها واختها ومامتها هما فعلا عندهم حق بس انا معنديش استعداد ارجع للصفر من تانى المرة دى لو وقعت مش هقدر اقوم وموت بابا كسرنى اوى جسيت ان ضهرى اتكسر من بعده مهما قويت نفسى لسه محتاجة سندته ليا لتسمح بدمعها بانزول
ليدخل سليم بسعادة :بقا ارجع البيت وم ليقطع حديثه بكاء نور ليذهب إليها بفزع :نور حبيبتى مالك
لتقف نور وتحضنه:بابا وحشنى اوى يا سليم
سليم هو يحتضنها :انا معاكى يا حبيبتى انا عارف ان مش هكون زيه ابدا بس انا هفضل راجلك
نور بإبتسامه:انا بحبك اوى
زين بصدمه :نور
نور بإبتسامه:زين تعالى
زين بحزن:لا هبقا اجيلك وقت تانى
سليم:مين دة يا نور
نور:دة بقا ياسيدى زين صاحب الشركه
سليم:مش كان ماجد هو إلى صاحب الشركه
زين بضيق:نور لما تخلصى تعالى على مكتبى
نور:زين تعالى بس لازم اعرفك على سليم اخويا
زين بفرحه :اخوكى
نور :ايوة يابنى دة سليم ال حكتلك عليه
سليم:هو يعرفني
نور :حكيتله عنك وعن حور وماما
سليم:اهلا بحضرتك
زين بإبتسامه بلهاء:ازيك انت عامل اي
نور وهى تحاول ان تكتم ضحتها على مظهر زين:دة بقا سولى اخويا الوسطاني اخر سنه فى كليه شرطه
سليم:يابنتى مبحبش الاسم دة أسمى سليم والله
نور:لا سولى انا بحب الاسم دة
زين :طب اسيبك انا مع اخوكى ولما تخلصى ابقى تعالى المكتب عشان فى حاجات عايز اخد رأيك فيها
سليم بمرح:حرام عليك شركتك تضيعها على أدين الهبله دى
نور وهى تض”ربه فى بطنه:هبله فى عينك يا واطى انا اختك الكبيرة المفروض تعلى من قمتى
سليم:الله مش لازم أفهمه هو هيعمل ايه
زين بإبتسامه:لا متخافش اختك يعتمد عليها دى مش بس بميت راجل دى جيش من الرجاله
نور :حبيبى الله يكرمك سامع يا بأف
سليم:هو انا جاي اسلم عليكى ولا عشان اتهان بقولك اي انا ماشى ومتنسيش حاجات السهرة
نور:قول بقا يا واطى انك جاي عشان تفكرني مش عشان تسلم عليا
سليم:والله البيت كان هادى وجميل الاسبوع إلى مكنتيش موجودة فيه
نور :طب أمشى من وشى بدل ما اتحول عليك
سليم:طب س س سلام انا بقا
زين بضحك:فى حفظ الله مع السلام سلام
نور:ابقا تعالى كل يوم
زين :حتى اخوكى مسلمش منك
نور:وانت كمان مش هتسلم منى خلى بالك لو نكشتنى
زين:لا لا وعلى ايه انا طيب وغلبان والله
نور بضحك:طب يا غلبان يلا بينا على الشغل
زين:طيب صح انا جاي عشان اقولك اتصلى بمامتك وقولها انكم معزومين برة
نور:ومين دة إلى عازمنا
زين:انا وكمان كلمت ماماقولتلها نفس الكلام ف يلا قوليلها
نور:زين انت بتحطنى قدام الأمر الواقع اقول لماما اي دلوقتى
زين:بسيطه قولها زين عازمنا برة وجايب عيلته معاه عشان نتعرفه على بعض
نور:والنبى انت عبيط يا زين
زين :مش هرد عليكى عشان لو رديت هخنفك يلا كلميها وبعدها تعالى على مكتبى
نور:منك لله يا زين اقولها اي انا دلوقتى الو يا ماما
منه:اي يا نور فى حاجة
نور :لا بس زين صاحب الشركه إلى شغاله فيها وكان معايا فى شرم عشان الثفقة
منه بخبث:ايوة ماله
نور بإرتباك :كان عايز يعزمنا احنا وعيلته على الغدا النهاردة
منه بخبث:امممم ماشى بالمرة اتعرف عليه
نور:تمام جهزى نفسك وانا شويه كدة هتحرك عشان اجيبك
منه:ماشى يا حبيبتى
لتغلق نور مع والدتها وتصل ب لينا
لينا بنوم:الو
نور:يخربيتك لحقتى تنامى
لينا :مشوار سفر وانتى عارفه بفرهد بسرعه
نور :طب فوقيلى بقا عشان اقولك هتعملى ايه مع يوسف
لينا ب انتباه :ايوة
نور:اول حاجة محدش من عمو او طنط يعرف حاجة سبينى انا اوضحلهم الموضوع تانى حاجة لما يتصل بيكى مرة تردى وعشرة لا مرة تكلميه بعتاب ومرة تتكلمي عادى
لينا :حاضر
نور:يلا كملى نومك انتى ولما تصحى ابقى كلميني
لينا بإبتسامه:نور
نور:اممممم
مقالات ذات صلة
اترك تعليقاً