رنيم باستيعاب : تصدق صح ، ربنا مايحرمناش منك يا جدو ، انت اللى على طول بتاخد بالك مننا و بتراعينا كلنا
ليلى بتملق : اومال .. طبعا ، هو حد فينا يعرف يروح يمين و اللا شمال من غير شورته و رأيه
المنشاوى : و لما هو كده يا ليلى .. سيبتى يقين تطلع الرحلة دى من غير ماتقوللى ليه
ليلى : ها .. هو بس ماجاش فى بالى يا عمى انى اقول لحضرتك
المنشاوى بترصد : يعنى مش انتى اللى نبهتى عليها انها ماتجيبش سيرة لداوود عشان مايقولليش
ليبهت وجه ليلى و تنظر بعيدا عن المنشاوى الذى كان ينظر اليها بسخرية ثم استطرد قائلا : كلمى بنتك و شوفيها وصلت لحد فين
ليلى و هى تخرج هاتفها من جيبها : حاضر يا عمى .. هكلمها حالا
و قبل ان يكتمل اتصالها سمعوا نفير سيارة داوود و هى تمرق من البوابة الخارجية و يقين تشير اليهم بمرح ، و ما ان توقفت السيارة حتى اسرعت يقين فى اتجاههم لترتمى باحضان جدها و هى تقول : ياه يا جدو .. وحشتنى اوى اوى
المنشاوى و هو يضمها اليه و يقبل رأسها : انتى بتاخدينى فى دوكة عشان انسى حسابى وياكى
يقين بمشاغبة : يووه يا جدو بقى .. مش احنا اتصالحنا فى التليفون و انت خلاص سامحتنى و بقينا صافى يا لبن
المنشاوى : لا لسه .. لما توعدينى الاول
يقين و هى تجثو بركبتيها امام جدها ارضا و ترفع راسها تنظر اليه باهتمام : عاوزنى اوعدك بايه
المنشاوى : انك بعد كده طول ما انا عايش .. ماتخبيش عنى حاجة ، و طبعا و لا عن اخوكى انتو مالكمش غير بعض .. مهما كان مين اللى نصحك تخبى عننا
لتنظر ليلى تجاه داوود لتجده يبادلها النظر بامتعاض الا ان يقين قبلت وجنة جدها و قالت : اوعدك يا جدو ، ها .. صافى يا لبن
المنشاوى ضاحكا : حليب يا قشطة
يقين : طب صالحنى بقى
المنشاوى : انا برضة اللى هصالحك
يقين : ايوة طبعا و تعوضنى كمان ، لولا انى كنت متضايقة انى مسافرة من وراك .. يمكن كنت كملت الرحلة عادى و انبسطت كمان
المنشاوى بابتسامة شاردة : ليكى عليا ان شاء الله لو ربنا ادانى عمر .. نطلع كلنا مع بعض رحلة تعجبك
يقين بحماس : اتفقنا
ثم نهضت يقين من جلستها و احتضنت رنيم بحب قائلة : وحشتينى يا رونى ، بقالى كتير ماشفتكيش يا هرابة ، كل ماكنت اجى لجدو ماكنتش بلاقيكى
رنيم بابتسامة واهنة : ماتقلقيش ، هتلاقينى بعد كده على طول
يقين بسعادة : يعنى هتقضى معانا النهاردة باقى اليوم
رنيم بامتعاض متوارى و هى تنظر لداوود بجانب عينيها : و كل يوم
يقين : لو بتتكلمى جد .. هفضل معاكى هنا ، و اللا ايه يا جدو
المنشاوى : ده يوم الهنا و المنى يا بنتى
ليلى : مش ملاحظة انك ماسلمتيش عليا
لتقبلها يقين ببعض الجمود و تقول : ازيك يا ماما
داوود : لو هتفضلى هنا بجد انزل لك الشنطة بتاعتك من العربية
يقين بحماس : ااه نزلها
المنشاوى : اومال ابوك فين يا داوود ، مارجعش ليه لحد دلوقتى
داوود : انا سيبته فى المصنع و قال لى انه هييجى على طول .. انا هكلمه حالا
المنشاوى : ايوة ياريت احسن انا جوعت النهاردة بزيادة
مساءا .. كان عابد قد عاد الى منزله بصحبة زوجته ، و كان داوود يجلس مع جده بغرفة المكتب يتناقشان فى بعض العقود الخاصة بالعمل
اما رنيم و يقين فكانتا تجلسان امام حوض السمك و تلعبان الورق .. حتى صاحت يقين بمرح : هو ده .. اخيرا كسبتك
رنيم بهدوء : مبروك عليكى يا ستى
يقين بفضول : مالك يا رنيم ، من الصبح و انا حاسة انك مش مظبوطة و مش زى عادتك
رنيم : ابدا .. عادى
يقين: لا مش عادى خالص .. انتى لسه زعلانة من حكاية معتز دى
و عندما نظرت اليها رنيم بصمت ، اكملت يقين قائلة : صدقينى يا رنيم ، البنى ادم ده ما كانش يستاهلك ابدا
رنيم بانتباه : غريبة يا يقين .. دى اول مرة تتكلمى عنه او حتى تعلقى عليه
يقين : لانى كنت خايفة على زعلك ، و بصراحة كمان .. كنت خايفة ماتصدقينيش
رنيم : ما اصدقكيش فى ايه ، و ليه ما اصدقكيش من اصله
يقين بحذر : يعنى كنتى هتصدقبنى لو قلتلك انه اكتر من مرة حاول انه .. انه …
رنيم بفضول : انه ايه ما تتكلمى على طول
يقين و هى تعبث باناملها فى ورق اللعب : انه يعمل معايا علاقة
رنيم بصدمة : علاقة معاكى انتى
بقين : ايوة ، و لولا انى هددته انى هعمل له فضيحة و هبلغ جدو و داوود .. ماكانش سابنى فى حالى ابدا
رنيم : و الكلام ده كان امتى
يقين : فى نفس الوقت اللى كنتو فيه سوا
و عندما لاحظت يقين تكدر ملامح رنيم قالت باعتذار : انا ماكنتس ناوية ابدا انى اجيبلك سيرة الحكاية دى عشان ما ازعلكيش ، بس كنت متاكدة ان اكيد ربنا هيكشفهولك باى طريقة من غير ما انا اتدخل
رنيم : بس برضة كان لازم تقوليلى يا يقين
بقين : الصراحة .. ماما خوفتنى .. و قالتلى انك ممكن تفكرى انى غيرانة منك او انى عاوزة اوقعكم فى بعض و السلام
رنيم و هى تحرك رأسها رفضا : انا الصراحة مش قادرة افهم طنط ليلى و لا تفكيرها ده نهائى ، الاول هى اللى تعرفنى عليه و تقعد تشكرلى فيه و تشجعنى كمان انى اقرب منه و بعد كده .. لما لقت ان جدو عرف و منع سفرى و عمل اللى عمله مع معتز بقت تهاجمنى على طول الخط و خصوصا قدام جدو و داوود
يقين بتاييد : لو عاوزة الحق .. انا نفسى مستغرباها
و اوقات كتير ما ببقاش فاهمة هى بتفكر فى ايه
انما سيبك من ماما دلوقتى ، ماقلتليش برضة .. انتى لسه زعلانة على معتز
رنيم بتنهيدة : الحقيقة انا زعلانة ، بس مش عليه ، انا زعلانة على اللى حصل ، و زعلانة انه قدر يغشنى و يخدعنى بالطريقة دى
يقين : ياما بنتغش فى ناس و ادينا بنتعلم ، ماتخليش الموضوع ياخد اكتر من حجمه معاكى ، و ماتخليهوش ياثر على بقية حياتك
رنيم بسخرية : الحقيقة هو اثر و خلاص ، و علم علامة الله اعلم ان كان ممكن تتمحى و اللا لا
يقين بفضول : تقصدى ايه
رنيم : ياريت كان ينفع احكى ، بس جدو طلب منى انى ما اجيبش سيرة لحد
يقين : رغم ان الفضول هيمو.تنى .. بس طالما جدو اللى طلب منك كده .. اسمعى كلامه عشان مايزعلش منك زى ما حصل معايا
رنيم بانتباه : ااه صحيح تعالى هنا و قوليلى .. ايه السر فى انك تخبى عن جدو و اخوكى موضوع الرحلة دى و كمان تطلعيها من وراهم ، و عرفوا ازاى
يقين : ابدا .. اعلنوا عن الرحلة فى النادى ، و الصراحة كان نفسى فيها ، و حكيت قدام ماما فقالت لى روحى ، و لما قلتلها ان ممكن داوود و جدو يمانعوا ، قالتلى اكبرى بقى و مش كل ما تبقى عاوزة تعملى حاجة .. تروحى تاخدى من جدك الاذن
فقلت لها .. طب و داوود ، قالتلى مالكيش دعوة بيه انا هقول له
رنيم : انتى مش ملاحظة انكم ماجيبتوش سيرة خالو عابد خالص
يقين : انتى عارفة بابا .. حياته فى الشغل و بس ، و وقت ما قلت له انى عاوزة اروح الرحلة .. قاللى روحى و انبسطى
رنيم : اومال جدو و داوود عرفوا ازاى
يقين بخجل مرح و هى تنظر الى رنيم بجانب عينيها : منى انا
رنيم بدهشة : ده اللى هو ازاى مش فاهمة
يقين : اصلى طول ما احنا فى الطريق و احنا لسه رايحين .. بقيت حاسة انى زى ما اكون عاملة عاملة كبيرة و مخبياها ، و طبعا انتى عارفة مابعرفش اعدى يوم من غير ما اكلم جدو و اتطمن عليه او هو يكلمنى
و اما كلمنى و كنا لسه فى الطريق ، مابقيتش عارفة ارد ، و خفت يسالنى انا فين ، و مش عاوزة اكذب عليه
رنيم : و بعدين
يقين : و لا قبلين ، اما لقيته عمال يتصل بيا ، خفت لا يقلق عليا و رديت و اول ما سالنى انتى فين .. قريت بكل حاجة يا بنتى من قبل اول قلم
رنيم ضاحكة : جدعة
يقين و هى تقترب من رنيم و هى تتلفت حولها بحذر : بس انا حاسة ان فى حاجة غريبة مش فاهماها
رنيم : حاجة زى ايه
يقين : حاسة ان جدو متغير و زى ما يكون مخبى حاجة
رنيم و هى تحاول السيطرة على خلجاتها : ان شاء الله مايبقاش فيه اى حاجة وحشة
يقين : يعنى احساسى ده وصل لك برضة
رنيم و هى تنظر الى اضاءة حجرة المكتب التى تطل بالقرب منهما : تقريبا
يقين بقلق : انا كمان حاسة ان جدو صحته بقالها فترة مش اد كده
رنيم بتركيز : ازاى يعنى .. ايه اللى حصل خلاكى تقولى كده
يقين : اولا مابقاش ينزل المصنع كتير زى الاول ، و كمان بقيت اشوف دكتور مجدى بيجيله كتير غن زمان
رنيم : اومال انا ازاى ما اخدتش بالى من الكلام ده
يقين : ماتزعليش منى يا رونى ، بس فترة ارتباطك بمعتز بعدتك عننا كلنا
رنيم باقرار : الظاهر ان عندك حق
يقين : طب ايه .. برضة مش هتقوليلى ولا حتى سر زغنطوط اد كدهون
رنيم : بكرة و اللا بعده جدو هيقولك كل حاجة .. ماتستعجليش
اما داوود فبعد ان تحدث مع جده فى بعض الامور المتعلقة بالعمل .. قال : دكتور مجدى كلمنى الصبح
المنشاوى : خير
داوود : قاللى ان حضرتك لازم تبقى موجود فى المستشفى قبل معاد العملية بيومين على الاقل
المنشاوى باعتراض : و ليه بقى ، هو مش عمل كل الفحوصات اللى محتاجها .. عاوزنى اقعد في المستشفى اعمل ايه انا تانى
داوود : ياجدى ضغطك عالى ، و انت عارف كويس انهم لازم يظبطوا كل مؤشراتك الحيوية قبل العملية و اولهم طبعا الضغط
المنشاوى : بلاش كلام فارغ ، مايقوللى اعمل ايه و انا اعمله ، مش هتحبس انا و ابعد عنكم اليومين اللى باقيبن لى وسط الاسلاك و الاجهزة المزعجة بتاعتهم دى
داوود بصبر : لا حول ولا قوة الا بالله العلي العظيم ، ليه بس التشاؤم ده
المنشاوى بتنهيدة ثقيلة : مش تشاؤم با ابنى استغفر الله ، بس احساسى بيقول لى كده
داوود بفضول : تقصد انك مش عاوز تعمل العملية
المنشاوى : و الله يا ابنى ما انا عارف ، ما اقدرش انكر انى خلال الاسبوعين اللى فاتوا كانوا صعبين عليا اوى ، حتى و انا واخد العلاج
داوود : يا جدى انا مش عاوزك تحس اننا جابرينك على العملية ، احنا بس بنتمنى انك تبقى احسن
المنشاوى بمرح : مين ده اللى يقدر يجبر جدك على حاجة مش عاوزها يا ولد ، جدك جبل مايزحزحوش و لا يقدر عليه غير ربنا سبحانه و تعالى
