بطلة الخديعة الاول

الحلقه 1

تسارعت خطوات نهى باتجاه غرفه نومها بعد انصراف ابناءها نظرت الى عقارب الساعه انها الثامنه مساءا وزوجها يقضى امسيته فى زياره امه

وسيتجه بعدها الى مكتبه الهندسى لانهاء بعض الاعمال

اخرجت نهى ذاك اللانجري الفاضح الذى اشترته بصحبه صديقتها سلوى من الدولاب

وارتدته ونظرت نظره متفحصه الى جسدها الرشيق شعرت بالخجل

ولكنها نحت ذاك الشعور جانبا وبدأت فى وضع مكياج بسيط ولونت شفتيها بلون احمر صارخ يتناسب مع لون اللانجيرى الاحمر المرقط بالاسود

انتهت فى دقائق عده طالعت صورتها المنعكسه باختصار ………فاتنه ,…….مغريه…….. وجريئه

ارتدت معطفا شتويا ثقيلا فاليوم عيد الحب “الفالنتين” كما يشاع عند البعض

ستتجه الى مكتب زوجها وتفاجئه وسترغمه على ترك اعماله جانبا ولو لليله واحده لينطلقو سويا الى احدى الفنادق الفاخره

حيث قامت نهى بالحجز لليله واحده ستقضيها مع زوجها الحبيب”رؤوف ” كما لو كانت الف ليله وليله

ماهى الا نصف ساعه حتى وقفت قباله الباب المعدنى العتيق للعماره السكنيه التى تقع فيها الشركه الهندسيه الحديثه والذى يملكها زوجها وشريكه “ايمن”

اتجهت الى الدور الثانى صاعده الدرج الرخامى القديم فتحت الباب الخشبى القديم بفضل المفتاح الذى تملكه منذ احدى عشره عاما

عندما كانت تعمل برفقه زوجها الى ان اصر ان تترك العمل بحجه التفرغ التام لاسرتها

واطاعته نهى كما كانت تفعل دائما

دخلت نهى بخفه الى غرفه زوجها فى شركته الصغيره واتجهت الى النافذه واستطلعت الطريق ونظرت الى مياه البحر الداكنه ثم اسدلت الستائر واتصلت بزوجها على هاتفهه النقال

نهى: الو ايوه يارؤوف ازيك

رؤوف: ايوه يانهى فى حاجه

نهى: لا ابدا بطمن عليك انت لسه عند طنط

رؤوف: لاء انا نزلت من نص ساعه كده وخلاص انا شويه وهروح المكتب عندى شغل هسهر النهارده نامى وماتستنينيش هتأخر

ابتسمت نهى بانتصار: طيب ….ربنا معاك توصل بالسلامه

رؤوف : الله يسلمك والولاد فين

نهى: مى عند بنت خالتها بيذاكرو سوا واستأذنت تبات الليله عشان فى بحث بيخلصوه سوا
واحمد سهران مع اصحابه ولسه مجاش

رؤوف: طيب لما يرجع الاستاذ خليه يكلمنى انا مش عارف هيخلص كليه ازاى وهوه كل ليله سهران مع اصحابه

نهى: خلاص بقى يارؤوف ماديقش خلقك ده حتى النهارده الفالنتين

رؤوف: ال ايه؟ هههههههههههه طيب ماشى يارايقه يالا بقى عشان هركن سلام

نهى: طيب سلام

انطلقت نهى لتختبىء فى الحمام والذى يحمل مدخلين احداهما على غرفه رؤوف والاخر على غرفه الاستقبال الواسعه

خلعت معطفها الوثيروحجابها واتجهت الى المرآه لتلقى نظره اخيره وتقوم ببعض التعديلات البسيطه على شعرها الاسود الغزير

سمعت اصواتا تدل على الحركه التى دبت فى ارجاء الغرفه لقد حضر رؤوف ستنتظر قليلا حتى ينشغل بأعماله وتخرج بعدها لتفاجئه

ولكن……………..

شعرت هى بالمفاجئه

فهذا ليس صوت رؤوف

امعنت نهى فى الانصات عبر الباب الخشبى السميك

انها ضحكات لامرأه وكلمات مبهمه لاتكاد تميزها وفجأه سمعت صوت ضحكه زوجها مدويه

شعرت نهى بالارتباك لوهله تكاد لاتصدق اذنيها

من تلك المرأه وماذا يفعل زوجها برفقتها بمفردهم فى تلك الساعه لا يعقل ان تكون عميله فاليوم الجمعه و……

اوشكت نهى على البكاء ولكنها تمالكت نفسها وفتحت الباب برفق بمقدار ضئيل للغايه كى تتمكن من سماع مايدور فى الغرفه لربما تكون مخطئه

سمعت صوت المرأه والتى قالت بغنج : كانت عايزه ايه مراتك ؟

رؤوف: ما انتى عارفها هتكون عاوزه ايه يعنى وبعدين احنا هنبتدى الليله كده ولا ايه يا شيرى

نهى فى سرها : شيرى!!!!!مين شيرى ؟؟؟؟

فتحت نهى الباب اكثر بحرص شديد بمقدار يسير كى تتمكن من رؤيتهما دون ان يشعروا بوجودها

شيرى: عندك حق يابيبى هاه جبتلى ايه بمناسبه الفالنتين

اخرج رؤوف علبه حمراء صغيره تحوى خاتما ماسيا رائعا وفتحتها شيري بلهفه وقالت: الله تحفه يجنن ميرسى يابيبى

ارتدته شيرى ولفت يدها حول عنق رؤوف الهائم فى جمالها وقبلته بشغف

رأتهما نهى وهم يتبادلون القبلات فشعرت بطعنه فى صدرها ولم تصدق عيناها المغرقتين بالدموع

استمر المشهد العاطفى لدقائق عده الى ان بدأ رؤوف فى خلع ملابس شيرى القليله

عندها لم تتمكن نهى من النظر اكثر من ذلك فأغلقت الباب برفق شديد وجلست على ارضيه الحمام تبكى فى صمت وهى تستمع الى ضحكات المدعوه شيرى

شعرت بالطنين يسد اذنيها فقامت واتجهت الى المغسله ونظرت الى المرآه واخرجت من حقيبتها مناديل مبلله ومسحت مكياجها بعنف وارتدت حجابها ومعطفها على عجاله

واتجهت الى الباب لتفتحه ولكنها تسمرت فى مكانها ولم تستطع فأدارت ظهرها وخرجت من الباب الاخر بهدوء الى غرفه الاستقبال المظلمه

عندها هرعت الى الخارج ولم تهتم بالجلبه اللى احدثتها فى طريقها للخروج

عندها سمع رؤوف صوت الباب الرئيسى فقام فزعا وارتدى قميصه سريعا

شيرى: ايه مالك

رؤوف : شششش صوت حد بره

شيرى: متأكد .معقول يكون ايمن

رؤوف: خليكى هنا وانا هروح اشوف مين

خرج رؤوف الى غرفه الاستقبال الفارغه المظلمه بحث فى ارجاء الشركه ولم يجد احدا وعاد ادراجه الى شيرى التى تنتظره قلقه : ها طلع مين

رؤوف: مافيش حد

شيري: يبقى كان بيتهيألك يارؤوف

رؤوف: يمكن ……كنا بنقول ايه

استكمل العاشقان ماكنا يقومان به فيما وقفت نهى تبكى على الرصيف المقابل لشركه زوجها وهى لاتزال شاعره بالصدمه لاتدرى هل مافعلته كان صحيحا ام خاطئا

هل تتجه الى منزلها كأن شيئا لم يكن ام تصعد ثائره على زوجها الخائن

لم تقوى على الصعود لاتدرى لماذا ولكنها لن تعود للمنزل ايضا

اوقفت نهى سياره للاجره وهى لاتدرى بوجود مراقب سري لها يقف فى الظلام بعيدا وعلى وجهه نظره انتصار مبتسما بقوه بسرور شديد خفق به قلبه

فلاش باك من حوالى اسبوع

فى صباح يوم خريفى استيقظت نهى ونظرت الى نافذه غرفه النوم لتجد الشمس ساطعه فاليوم الجمعه وزوجها رؤوف اجازه

وكعادته ينام لوقت متأخر ف الاجازات

فعمله كرجل اعمال ف الاستيراد والتصدير بجانب مكتب الديكور الهندسى مع شريكه ايمن يأخذ منه جهدا جهيد

واصبح يرجع متأخرا كل ليله

نظرت له نهى وتأملته انه زوجى حب حياتى وابو اولادى احمد ومى

ظهرت على تقاسيم وجهه ملامح التعب فنظرت له نهى بحنان امومى وملست على خطوط جبهته

فعلى الرغم من انه تخطى الخامسه والاربعون الشهر الفائت الا انه لازال يتمتع بوسامه لا باس بها فجسمه رشيق لم ينبت كرشا كحال الرجال فضلا عن غمازتيه وشعره الغزير

قامت نهى من سريرها وتوجهت للحمام غسلت وجها وابدلت ثيابها

وخرجت لتعد طعام الافطار وتوقظ ابنها وابنتها من النوم فهى تؤمن بان ف البكور البركه

حاولت ايقاظ ابنها الاكبر احمد ذو التاسعه عشره طالب ف كليه الهندسه

وكعادته رفض الاستيقاظ ف تلك الساعه مبكرا متعللا بالسهر لوقت متأخر وبالطبع مع رفاقه

ذهبت الى مى ابنتها اصغر من اخيها بسنه واحده طالبه بكليه الاداب

لتجدها قد استيقظت وتمشط شعرها

نهى: صباح الخير يا حبيبه ماما

مى: صباح النور يا ماما

نهى: شطوره انك قومتى لوحدك

مى: ما انا قولت اجيبها من قاصيرها احسن واصحى لوحدى عشان مابتقدريش على احمد ولازم تصحينى ساعتها

نهى: يعنى يرضيكى اليوم الوحيد اللى بنتجمع فيه ااقعده لوحدى

مى: يا ماما الجمعه زيه زى اى يوم بابا مابيصحاش بدرى وكمان احمد فبنبقى انا وانتى لوحدينا زى كل يوم

نهى: زهقتى من امك يا مى؟

مى: لا والله يا ماما انا بس نفسى ترحمى روحك وتصحى بمزاجك وتتخلى عن شعار يوم الجمعه ده يوم العيله لانه كان زمااااااااااان

فكرت نهى بالفعل ابنتها محقه فمنذ اربع سنوات عندما ابتدأ زوجها بالتوسع فى اعماله مع شريكه وصديق عمره ايمن ولم تعد تراه الا قليلا فهوا اغلب الوقت مسافرا او ساهرا بالمكتب

وقد ملت من كثره حديثها معه لتوفير وقتا لاسرته فقد كانت دائما مناقشتهم تنقلب الى مشاجره واتهام رؤوف لها بعدم مساعدته بطموحه والوقوف بجانبه

نهى ف نفسها : اااااااااه اكتر من كده ايه منك لله يا ايمن

كانت نهى تكره ايمن فهو رجل لعوب ومزواج وشهوانى تفكيره ينحصر ف النساء وجمع المال وكان بعيدا كل البعد عن الله وفعلت المستحيل كى تبعد زوجها عن طريقه ولكنها فشلت فشلا ذريعا

اعدت نهى الفطور هى وابنتها وكالعاده جلست تفطر هى وابنتها فقط

نهى: تصدقى معاكى حق يا مى ايه رايك طالما فطرنا ننزل انا وانتى نتمشى شويه الدنيا بتبقى هاديه ف الوقت ده ونسيب جوز التنابله دوول نايمين

مى: ااه الشعب بيبقى نايم ههههههههه

نهى:يلا بينا انا مش هاخد حاجه ف لبسى وانتى ماتتملكعيش ماشى

مى: ااه عشان نلحق اليوم من اوله ههههههههه

نهى: بتضحكى حضرتك لاء وانتى الصادقه لاننا لو منزلناش دلوقتى قبل مايصحو يبقى مش هننزل خالص

مى: لااا هوا يا ماما

نزلت نهى بصحبه ابنتها وهى تشعر بالسعاده ابنتها حبيبتها مثل صديقه لها الحمد لله عرفتى تربى يا نهى

كان كل من يرى نهى بجانب مى يظنهم اختين نهى عمرها 39 عاما تزوجت وهى بالتاسعه عشر وجسمها لم يتغير ولا ملامح وجهها مما يشعر صديقاتها بالحسد والغيره منها

تريضت نهى وابنتها حتى وصلو الى الشاطىء

نهى: ها تحبى نروح فين؟

مى: تعالى نقعد ف لاتينو

نهى: لاتينو؟ ده ايه ده؟

مى: ده كافيه يا ماما القاعده فيه تحفه نشرب اتنين كابتشينو على حسابك اوك؟

نهى: والله ما انا عارفه بتعرفى الاماكن دى ازاى

مى: حد ف الدنيا مايعرفش لاتينو طب داحنا رايحين جايين نعدى عليه بصى اهوه هناك

نهى: ااه شوفته تصدقى فعلا ماكنتش باخد بالى منه شكل القاعده فيه تحفه

دخلت نهى وابنتها مى وجلسو فى الفرانده قباله الشاطىء

جاء الجرسون :تحبوا تطلبو ايه يا فندم؟

مى: اتنين كابيتشينو

نهى: لاء واحد عصير فريش وواحد كابيتشينو

جرسون : عصير ايه يا فندم؟

نهى موجهه حديثها لابنتها: تحبى ايه ؟

مى وامارات الغضب تعلو قسماتها: برتقان

مى بعد انصراف الجارسون: يا ماما انا مش صغيره انا ف كليه ماينفعش كده

نهى: مهما تكبرى هتفضلى حبيبه قلبى اللى كنت بغيرلها اللفه

مى تضحك ضحكه مكتومه

يحضر الجارسون المشروبات وينصرف

ترفع مى عينيها لتقول لامها: اوبا بصى مين هناك ولا ماتبصيش احسن عشان عنيكى بتطق شرار كل اما تشوفيه

نهى: مين؟

مى: عمو ايمن

تنظر نهى بحذر لتجده جالسا يشرب الشيشه برفقه امرأه اقل ما يقال عنها انها خليعه

نهى: ماتبصيش بأه

انا مش مصدقه فى واحده تلبس كده بالنهار؟

مى : تلاقيها يا ماما ماروحتش اصلا من بليل يعنى هوا عمو ايمن بتاع صحيان بدرى ويوم الجمعه كمان؟؟؟؟؟؟؟؟؟

انتبهت نهى لفطنه ابنتها وذكائها ثم تفكر والله وكبرتى يا مى وبقيتى تفكرى كويس وانا اللى لسه فاكراكى بنتى الصغيره ام ضفرتين وشريطه بلبس المدرسه

سرحت نهى ولم تعى انها مركزه نظرها على ايمن شريك زوجها الذى خلع نظارته الشمسيه ونظر لها بعمق مبتسما

انتبهت نهى وادارت وجهها ف الحال ولكن هيهات لقد انتبه لها

ااه يا ربى عماله ااقول لبنتى ماتبصش ادينى انا اللى بصيت يووه اهو جاى يسلم بأه حاجه تقرف

ايمن بصوت عميق: صباح الخير ايه الصدف السعيده دى

نهى منغير نفس : صباح النور يا استاذ ايمن

ايمن: ازيك يا مى والله كبرتى

مى: ازيك يا اونكل

ايمن : اتارينى لابس النضاره واقول ايه النور الجامد ده رغم انى قاعد بعيد عن الشمس

نهى: لا اذا كان كده نقوم نروح عشان نورنا مايدايقكش يلا يا مى

ايمن: لا معقول اذا حضرت الشياطين ذهبت الملائكه ولا ايه؟

نهى: معلش اصلنا لازم نمشى دلوقتى

ايمن: طيب اوصلكو مايصحش

نهى: لا احنا هنتمشى الجو جميل

ايمن: ده جميل وبس ده جميل جدا

تنصرف نهى وابنتها فيما يتفرسها ايمن بعينيه

ااه طول عمرك محظوظ يا رؤوف

انصرفت نهى وابنتها

نهى: يا ساتر راجل سمج بشكل

مى: انا مش عارفه يا ماما انتى مش بتطيقيه ليه بس هوا كان عملك ايه دا حتى راجل روش واستايل اووى

نهى: بنت!!!!!!!!!!!!!

مى: ايه يا ماما هوا انا قولت حاجه غلط؟؟؟؟؟؟؟؟؟

نهى: انتى لسه صغيره لسه ماتعرفيش الناس وماتعرفيش تحكمى عليهم انا افهم اكتر منك وايمن ده شخص مش كويس
ومش عايزه اتكلم اكتر من كده عشان ماغتابهوش هيركبنى ذنوب على الصبح

مى:طب وبعدين الفسحه خلصت على كده شربت انا البرتقان وخلاص دمتم؟

نهى: لا يا حبيبه قلبى شوفى هتودينا فين

مى: اوكى تعالى نروح كارفور عاوزه لبس

نهى: تانى يا مى ما انا لسه جايبالك لبس الاسبوع اللى فات

مى: يا ماما وفيها ايه ده حتى فرصه والاوكازيون شغال لسه والكليه بتعوز يامه

نهى: طيب ياستى امرك

وبالفعل استقلت كلتاهما سياره اجره وتوجهوا الى كارفور وبعدما امضوا قرابه الساعتين

نهى: هاه خلاص يا مى ولا لسه فى حاجه كمان انا ركبى تعبت

مى: سلامه ركبك ياقمر فاضل بس اشوف طرح تليق مع الاطقم دى

نهى: لاا انا خلاص تعبت انا هروح ااقعد فى الكورت هناك وخلصى انتى وحصلينى

مى: خلاص اوك يا ماما مش هتأخر

جلست نهى على احدى الطاولات كان المكان شبه ممتلىء فى فقد بدأت حشود من الناس تتوافد فى تلك الساعه من الظهيره طلبت نهى شراب دافىء وجلست تتابع الاطفال بنظراتها وهم يلهون سرحت

فى الماضى عندما كان احمد ومى لازالو صغارا ثم سمعت صوتا انثويا ضاحكا: مين نهى عبد الحميد ؟!!!!!!!!!

التفت نهى الى ذلك الصوت ورفعت حاجبيها واتسعت عيناها بدهشه وقامت من مجلسها : سلوى!!!!!!!

احتضنتها سلوى بشده وقالت: والله زمان يا نهى

نهى: وحشتينى وحشتينى اووى يا سلوى

سلوى: وحشتك يا بكاشه كل السنين دى ولا تسألى ولا ترفعى سماعه التليفون

تنهدت نهى بعمق فهى كانت بالفعل مقصره فى حق صديقاتها منذ ان تزوجت
نهى: اااه لو تعرفى ياسلوى الدنيا ساعات بتغلبك فعلا

سلوى: الدنيا صغيره ومهما تباعد بينا سبحان الله ترجع تجمعنا تانى ازيك انتى ورؤوف جوزك هاه جيبتى عيال تانى بعد احمد ومى؟

نهى: لاا الحمد لله على كده

سلوى: يابنت الاذينه دا انتى لسه حلوه زى ما انتى زى ماكنتى ايام الجامعه ماتغيرتيش

نهى: مش اووى كده ياسلوى الحمد لله على كده هناخد زمانا وزمن غيرنا

سلوى: ايه ده ايه ده ايه يابنتى بتتكلمى كأنك فى الخمسين وفاضلك شويه على الستين

سلوى: لسه زى ما انتى ولا نقطه مكياج واحده بس زى القمر ولا يبان عليكى السنين

نهى: ما انتى عارفانى ياسلوى بستغرب شكلى اووى والله ما انا عارفه الستات اللى بتعمل فى روحها البدع دى بتعمل كده ازاى

سلوى: مابقولكيش اعملى البدع بس حتى قلم كحل ياستى ولا رؤوف يعنى مالهوش نفس؟

نهى: رؤوف ……ااه لو تعرفى رؤوف مش فاضى حتى يبص لروحه شغله واخد كل وقته

سلوى: طوول عمره كده . وهو كان اتجوزك ليه من الاول

نهى: قصدك ايه؟ رؤوف بيحبنى؟

سلوى: ياحبيبتى ماقولتش حاجه بيحبك ااه وكمان بيحب ابوكى وعيلتك كلها ومركزكم الاجتماعى والمادى

نهى: لا ياسلوى ماتظلمهوش انا عمرى ماحسيت بكده . هو بس طموح شويه ومش عيب

سلوى: لاء طبعا مش عيب ده بالعكس صح الصح كمان الزمن ده عايز كده عايز الشاطر اللى يحقق طموحه مش اللى يتركن جنب الحيط

نهى: المهم ازيك انتى اتجوزتى ولا ايه؟

ضحكت سلوى وتابعت: ااه اتجوزت مرتين واتطلقت فى المرتين

شعرت نهى بالاسف على صديقتها: معلش يا سلوى بكره ان شاء الله ربنا هيعوضك

ردت سلوى بحبور: وليه؟ انا كده مرتاحه عايشه حره نفسى انا الحمد لله مش محتاجه راجل يصرف عليا ولا يشيلنى همه والحمد لله طلعت زى الشعره من العجينه منغير ولاد

نهى: ماتقوليش كده ان شاء الله ربنا يرزقك بابن الحلال ويرزقك بالذريه ده مافيش احلى من الولاد

سلوى: ياحبيبتى مش كلنا نقدر نعيش دور الامومه اللى انتى عايشاه ده جوزك ينشغل عنك بشغله تقومى تنشغلى بالولاد بكره اولاد يكبروا وهما كمان ينشغلو عنك عشان ده فوقى لنفسك وعيشى حياتك واتمتعى

نهى: قصدك ايه؟ انسى ولادى وانسى جوزى .ده اسمه كلام برضه

سلوى: لاء انا مقولتش انسيهم انا قولت افتكرى روحك شويه نهى عبد الحميد على سن ورمح اللى كانت بتيجى الكليه بلبس ايه وشعر ايه اخرتها جينز وتونيك وطرحه كده

امتعضت نهى من انتقاد صديقتها فتابعت سلوى: ماتزعليش منى يانهى انتى طول عمرك عارفه انى صريحه وانتى عارفه معزتك اد ايه فى قلبى بس على قد مافرحت انك لسه حلوه وجسمك ماشاء الله ولا باين عليكى حمل ولا ولاده بس زعلت من اهمالك فى روحك

بررت نهى: لا انا اصلى ماكنتش عامله حسابى على نزوله كده انا كنت بتمشى على البحر مع مى بنتى وهيا صممت تيجى هنا تجيب لبس

سلوى: بسم الله ماشاء الله فى كليه زمانها مش كده

نهى: ااه اداب قسم انجيلزى . اهه جت هناك اهه

جلست مى على الطاوله مع امها وصديقتها
سلوى: بسم الله ما شاء الله البنت طالعه حلوه شبهك يا يا نهى

نهى: شبهى انا دا الكل بيقول عليها نسخه من ابوها

مى: لا بس برضه انا فيا شبه منك يا ماما

نهى: طنط سلوى يا مى اعز صاحبه ليا من ايام الكليه

مى: معقول ؟ اتشرفنا والله بس دى اول مره اشوف حضرتك يا طنط

سلوى: الدنيا يابنتى مشاغل يوم من الايام كنا الثلاثى المرح والنهارده كل واحد فينا فى حاله رغم ان سميه لسه على اتصال بيا مش زيك يا ست نهى

نهى: سميه!! دى وحشتنى اووى اخبارها ايه

سلوى: اتجوزت وجوزها مسافر الكويت وبينزل فى الاجازات او هيا بتسافرله ومعاها ولدين تؤام عندهم 15 سنه باين

نهى: ياه دى الدنيا فعلا فرقتنا انا بقالى سنين ماكلمتهاش

سلوى: نعمل ايه فى ابوكى بقى يا مى اخد امك مننا ومنعها تتصل بينا او تعرفنا

مى: معقول

نهى: طول عمرك هتفضلى ظالماه يا سلوى والله انا اللى انشغلت عنكم

سلوى: انا برضه ظالماه مش هوه اللى منعك تيجى خطوبتى ومن ساعتها ولا اعرف عنك حاجه

نهى:والله اتخانقنا يومها خناقه تافهه كده وحرم عليا الخروج وجت خطوبتك فى السكه المهم دلوقتى انا بوعدك دلوقتى قدام بنتى اهوه اننا

مش هنفترق تانى انا اتبسطت اووى انى شوفتك النهارده بقولك ايه ادينى نمره سميه اتصل بيها ونمرتك انتى كمان

ردت سلوى مازحه: ماشى يا ستى وابقى اطلعى عيله قصاد بنتك بقى

مى: لا والله ماما طيبه اووى يا طنط ماتزعليش منها

سلوى: انتى هترسينى على مامتك يا بنت دى نهى دى عشره عمرى ده البيت كان فى وش البيت وكنا نروح كل حته مع بعض الله يسامحك يا بنت رؤوف فكرتينى بالعمر اللى فات

قاطعهم رنين جوال نهى المتواصل

نهى: ده رؤوف

سلوى: ردى ردى احسن يزعل منك

نهى: الو ايوه يا رؤوف

رؤوف: ايوه يا نهى انتى فين وفين مى وفين احمد

نهى: مى معايا احمد لما نزلت كان نايم ماعرفش هوه فين

رؤوف : والله عال اصحى انا الاقى البيت فاضى طيب مش كان يصح يا مدام انك تصحينى وتبلغينى حتى انك نازله

نهى: يا رؤوف ما انت كنت نايم وحاولت اصحيك ماصحيتش اخدت مى ونزلنا نتمشى خلاص ماتزعلش نص ساعه ونكون فى البيت

رؤوف : اما نشوف

انهى رؤوف المحادثه غاضبا من تصرف زوجته التى اصبحت لا تعيره اهتماما وجل اهتمامها بالاولاد

سلوى: ايه يا نهى مالك شكلك زعلان

نهى: اصل رؤوف ادايق اننا نزلنا منغير مانديله خبر

مى: طيب ماهو اللى بينام لوش الضهر نقعد بقى فى البيت نتحبس

نهى: بنت اتكلمى عن ابوكى احسن من كده

مى: وانا غلطت فى ايه يا ماما بس

سلوى: طيب طيب قوموا انا هوصلكو

نهى: انتى معاكى عربيه

سلوى: طبعا امال ايه يالا بينا ساكنه فى رشدى يا نهى باين صح