الحلقة 17
عـــــــــودا أحـــــــمدا
بعد مضى يومين تحسنت حاله رؤوف بشكل ملحوظ وتم نقله الى غرفه اخرى خارج العنايه المركزه مما مكن الاصدقاء وافراد العائله من زيارته
كان من ضمن الزائرين عصام بالطبع فبعدما استمع الى المحادثه التى كانت بين سلوى و ايمن اعقابها مرض رؤوف شعر بالمسؤليه تجاه نهى ابنه خالته
لكن بسبب الوضع الحرج بينه وبين رؤوف اكتفى بارسال باقه كبيره زهور الى رؤوف سلمها يدا بيد الى نهى التى كانت خارج غرفه زوجها تنهى احدى الاجراءات بالمستشفى
عصام : حمد لله على سلامه رؤوف يا نهى
نهى : الله يسلمك ياعصام ماكنش ليه لزوم تتعب روحك
عصام : تعبكم راحه المهم انتى عامله ايه؟
نهى: الحمد لله انا بخير
عصام : طبعا يا نهى انتى عارفه انى سمعت الشريط
اطرقت نهى برأسها : تقصد يعنى موضوع جواز رؤوف عليا
نظر لها عصام مستفهما فهذا بالضبط ما كان يرغب فى السؤال عليه
نهى: ايوه كنت عارفه بس الجديد انها طلعت رقاصه طبعا انت عرفت من سياق الحديث ان رؤوف ماكنش يعرف والصراحه انا مش عارفه هنعمل ايه فى المصيبه دى؟
عصام : هوه رؤوف مش ناوى يطلقها
ضحكت نهى بخفه : مش عارفه الصراحه ماسألتش مالحقتش بس اذا فضل متجوزها او حتى طلقها فالفضيحه واحده ابو ولادى كان متجوز رقاصه متخيل ده هيكون اثره ايه على الولاد وعليا وعلى الولاد اكتر
مى خلاص على وش جواز الناس هتقول ايه ابنى هيدخل بعد كده بيوت الناس ازاى ؟
عصام : انا مش عايزك تقلقى انا خلاص حطيت التلاته دوول فى دماغى المهم فتحى عنيكى انتى والاهم ان لازم انتى او احمد تروحوا المكتب انا ما استبعدش على اللى اسمه ايمن شريك رؤوف انه يدعبس باوراق او عقود تودى رؤوف فى مصيبه تانيه اللى زى ده دايما محرات شر وطالما ماوصلش للى فى نيته بيفضل يدور على حاجه تانيه
شعرت نهى انها اغفلت تلك النقطه البالغه الخطوره فربما بالفعل ان يستغل ايمن غياب رؤوف فيفعل شيئا ما خاصه وان مكتب رؤوف ليس مؤمن الامان الكافى فقد كان مطمئنا طيله الوقت لشريكه اللئيم ولم يتخذ احتياطه من قبل
نهى : فعلا يا عصام معاك حق انا من بكره هكون هناك فى المكتب هلم كل الاوراق المهمه وربنا يستر
عصام : وانا هفضل وراهم يمكن اعتر فى حاجه توديهم كلهم فى دهيه
نهى : انا مش عايزه أذيه لحد والله ياعصام انا بس عايزاهم يبعدوا عن حياتى
عصام : ربنا يسترها معاكو يانهى انتى تستاهلى كل خير . المهم استأذن انا دلوقتى وانتى لو فيه اي حاجه بالله عليكى يانهى تكلمينى وسلميلى على رؤوف والولاد كتير
نهى : يوصل يا عصام وسلامى لغاده وطنط والولاد كلهم ومتشكره اووى على كل اللى عملته معايا يا ابن خالتى
عصام : ماتقوليش كده يا نهى ده الدم عمره مايبقى مايه.سلام
حملت نهى باقه الزهور ودخلت الغرفه كان رؤوف يجلس بمفرده فتعجبت نهى : الله امال فين الولاد؟
رؤوف : مى راحت تذاكر عندها امتحان بكره واحمد راح الكافيتريا يجيب شاى حاسس انى مصدع اووى
نهى : نعم؟ شاى…… لاء يارؤوف الدكتور منبه عليك مافيش منبهات ولا سجاير الله يكرمك يارؤوف مش ناقصين تتعب تانى انا مصدقت انك اتحسنت
رؤوف :كل ده على كوبايه شاى ياستى
ثم انتبه رؤوف لما تحمله نهى : مين جاب الورد اللى فى ايدك ده؟
نهى : ده عصام
شعر رؤوف بالامتعاض : وتعب نفسه ليه؟ وليه مادخلش هنا ولا كان عايز يقابلك لوحدك؟
نظرت له نهى وقالت : عشان بتدايق كل ماتشوفه والراجل حب يعمل الواجب منغير مايدايقك وبعدين ايه يقابلنى لوحدى دى بتجيب الكلام ده منين ؟
رؤوف : منه ماهو بصراحه كده مابستحملش اشوفه وهوه كل اما يشوفك يقف يسبلك كده ويتوه فى ملكوت ربنا بحس انى عايز اقلع اللى فى رجلى واضربه بيه
نهى : حرام عليك لولا عصام ومساعدته ياعالم كان يبقى حالنا ايه
نظر لها رؤوف بعمق : هوه اللى جابلك التسجيل ده صح ؟
نهى : ايوه صح ونبهنى لنقطه مهمه دلوقتى كنت غافله عنها
رؤوف : ايه هيا ؟
نهى : المكتب سايبينه لوحده كل اورارقك كل العقود بتاعتك كلها هناك وايمن هناك ممكن يعمل اى حاجه وانت غايب
رؤوف : فعلا . بس انامش ناسى وناوى بكره اخرج واروح على المكتب على طوول
نهى : تخرج فين الدكتور كاتب راحه 3 شهور ماتتحركش من البيت
رؤوف : طيب يعنى هعمل ايه اسيب المكتب لايمن وشيري يعملو اللى مابدالهم
قالت نهى بعصبيه : بمناسبه الهانم دى هتفضل على ذمتك ولا ايه ؟
نظر لها رؤوف وشعر بألمها وقال : لاء طبعا ولا يوم بس انا مش متجوزها رسمى عشان ابعتلها ورقتها لازم ارمى اليمين عليها
اخذت نهى نفسا طويلا وحاولت كبت دموعها ولكن لم تستطع
رؤوف : نهى …… عشان خاطرى ماتعيطيش كفايه عليا الاحساس بالذنب اللى بيقطعنى ليل وايا نهار ده
نهى : انا لحد النهارده ماتكلمتش معاك ولا قولتلك حاجه بس جوايا كلام كتير اوى وحيث ان الوقت مش مناسب فمقداميش غير انى اعيط عشان اطلع شويه من اللى جوايا
رؤوف : حقك عليا انا اللى غلطان انتى عمرك ماقصرتى معايا بس انا كنت محتاج لحاجات ماعرفتش ااقولك عليها يمكن لانى كسلت او بصراحه اكتر افتتنت بيها بس صدقينى كنت ببقى معاها وعايز ارجعلك حتى وان كنت برجع بعد ماتنامى بس كنت بحس بالامان اكتر وانا معاكى
امسك رؤوف براحه يدها وقبلها : سامحينى يانهى ….ارجوكى تسامحينى
نهى : خلينا فى المهم دلوقتى بكره انا هروح المكتب الم كل الاوراق المهمه بتاعتك
رؤوف : لاء لايمكن طبعا انا استحاله اطمن عليكى فى مكان مع الكلب اللى اسمه ايمن ده واللى مش هرتاح الا لما اعرف عمل ايه بالظبط معاكى . انتى ليه مش عاوزه تحكيلى؟
نهى : يووه يا رؤوف احنا كل شويه هنفتح الموضوع ده ماعملش حاجه مايقدرش اصلا يعمل انا قولتله يقف على باب البيت بره فوجئت بيه دخل لحد المكتب جوه وقالى كلام كده مش وقته دلوقتى هبقى احكيلك بعدين . المهم انا بكره هروح الصبح الم كل الاوراق اللى هناك
رؤوف : لاء يانهى ماينفعش انتى تروحى
نهى : طيب خلينى معاك لا انت ينفع تروح ولا انا عايزنى اروح يبقى مين اللى يروح؟
رؤوف : احمد يروح
نهى : احمد بكره عنده امتحان وهيخلص الضهر وكل ساعه بتعدى خطر علينا ده غير انا احمد مايعرفش ايه الاوراق اللى مهمه من اللى مش مهمه وعبال مايجلنا بالورق ونفرزه هناخد وقت عبال مانكتشف لو حاجه ناقصه
رؤوف :اصلا ايمن مش هيقدر يعمل حاجه
نهى : بلاش عنتظيه كدابه الله يخليك يارؤوف وليه نستنى يعمل ولا لاء المهم اننا نسبقه ولو حتى بخطوه تأمنا من شره وبعدين انا هروح بالنهار والموظفين هناك مش هيقدر يعملى حاجه ولا انت مش بتثق فيا؟
رؤوف :لاء طبعا بثق فيكى …. خلاص روحى يانهى بس خليكى معايا على التليفون
نهى : حاضر
قال رؤوف بخجل: على فكره انتى هتلاقى عقود للشقه وعربيه باسم شيري بس دى عقود بس مسجلتهومش فى الشهر العقارى وكمان حساب البنك انا عامله مشترك يعنى ممكن اسحبه كله
نهى : مش صح يا رؤوف
رؤوف : هوه ايه اللى مش صح عايزانى اسيبلها الجمل بما حمل ؟
نهى : ماقولتش كده بس الموضوع ده عايز تفكير ماتنساش انها ممكن تعملنا فضيحه عايز الناس تتكلم علينا وعلى ولادنا يشاورو على مى واحمد ويقولو دول اللى ابوهم متجوز رقاصه . مش صح ابدا اننا نستفزها لازم نشوف طريقه نخرجها بيها من حياتنا منغير شوشره
اطرق رؤوف برأسه وقال بأسى : انا ايه اللى عملته فى روحى وفيكم ده ازاى كنت بالغباء ده
نهى : ماتنتظرش منى انى اشفق عليك انت لسه حسابك معايا بس اما تخرج وتقف على رجليك
نظر لها رؤوف وقال : اتغيرتى اووى يانهى ساعات بتبقى فى منتهى الحنيه وفجأه الاقيكى قلبتى وبتتكلمى بمنتهى القسوه
نهى : الحنيه دى لانها عشره عمر يمكن هانت عليك يوم من الايام والقسوه دى من جرح غدرك بيا يارؤوف ولسه الجرح مفتوح لسه ماتقفلش مش هكدب عليك ولا على روحى
قاطعهم طرق على الباب انه احمد الذى دخل حاملا ثلاث اكواب من الشاى
نظرت له نهى غير راضيه : انت ازاى تروح من نفسك تجيب شاى انت مش عارف ان الدكتور مانعه
احمد : انا حودت على الدكتور وقالى مسموحله بشاى اخضر واهوه جبتهم كلهم خضر من هنا ورايح نعود نفسنا على الحاجه الصحيه زى ما الدكتور قال
رؤوف : شاى اخضر لاء انا مش بحب طعمه اشربوه انتم لو عايزين
نهى : احنا هنشربه عشانك وانت مش عايز تشربه !!!!!!اشرب يالا بطل دلع ده بينزل الكوليسترول
ناولته نهى الكوب الدافىء عندها قال رؤوف بمكر : هتشربينى…. هشربه لو هتشربينى بأيدك
نهى : اللى يلاقى دلع ومايدلعش
احمد : ماعلش يا ماما هوا بس عايز يشوف غلاوته عندك
ابتسمت نهى وقال : اشرب اشرب يالا وبطل دلع عايزين نخرج من المستشفى ونرجع بيتنا
عندها قال رؤوف بصوت منخفض : وشنطه الهدوم خلاص شيلتيها
نظرت له نهى معاتبه ولم ترد
