لهفه:اوف اوف
عاصم بابتسامه:مفيش واحده ست تقول لجوزها اوف
لهفه بدهشه:واحده ست
عاصم:ست الستات كمان
لهفه:يارب صبرنى
نزلو الاتنين وقعدو على السفره وعاصم شايف لهفه بتبصله بنظرات غضب طفوليه
عاصم:متبصليش كده وكولى
لهفه بغيظ:حاضر
مر كام يوم ع زفافهم واتى الى لهفه نيهال وهنا
نيهال:عامله اى يا حبيبتى
روايه رغم فرق السن
تكمله الفصل 5
لهغه:الحمدلله
هنا:طب احنا جبنالك كل المحاضرات
لهفه:شكرا بجد ليكم
نيهال:مفيش بينا شكر ابدا
هنا:احنا مش صحاب احنا اكتر من كده
لهفه بابتسامه:عندكم حق
نيهال:طب احنا هنمشى بقى
لهفه:خليكم شويه
هنا:يدوب نلحق نرجع..بس انتى عارفه البيت جدا والله
نيهال:واسع وحلو انبسطى بقى
لهفه بحزن:انبسط اى بس
هنا:طب متزعليش
نيهال:احنا هنمشى سلام
لهفه:سلام
بعد ما خرجو بتلف لهفه لقت عاصم واقف
لهفه بخضه:حرام عليك بجد يعنى مش كفايه متجوزنى غصب عنى كمان عايز تموتنى من الخضه
عاصم:بعد الشر عليكى انا اسف
لهفه مردتش وطلعت اوضتها
عاصم:شكلى هتعب معاكى عشان تحبينى بس وراكى لحد ما تحبينى
روايه رغم فرق السن
الفصل 6
لهفه:انا لازم انزل الكليه فاضل شهر على الامتحانات
عاصم:طيب هوديكى بكره فى سكتى
لهفه مردتش وطلعت اوضتها
تانى يوم الصبح جهزت نفسها ونزلت
عاصم:يلا عشان اوصلك
لهفه:طيب
وصلو الجامعه ولهفه جايه تنزل
عاصم:لو احتاجتى اى حاجه كلمينى
لهفه:شكرا
ظل ينظر اليها وبعد ذلك ذهب
كان فى واحد واقف مراقبها وراح عندها
الشخص:اهلا بلهفه مين اللى كنتى معاه
لهفه:يخصك فى اى معلش يا معتز
معتز:يخصنى عشان جايه مع راجل غريب قدام الجامعه وعادى جدا
لهفه:وانت مالك ملكش دعوه بيا
مشيت لهفه عشان المحاضره
معتز:طيب شوفى انا هعمل اى
دخلت لهفه المدرج وقابلت هنا ونيهال
هنا:اهلا يا لهفه
نيهال:مالك يا لهفه
لهفه حكت اللى حصل من معتز
هنا:لا مش معقول كده بقى
نيهال:لازم ناخد موقف يا لهفه زاد عن حده
لهفه بضيق:انا مليش دعوه بيه
خدوا المحاضره وخرجت بس كانت لوحدها وهى ماشيه سمعه الطلاب بيتكلمو عليها
البنت:وهى ديه عمللنا محترمه فيها
الولد:لا واى راجل كبير ومال وكده
سمعت كلام من ده كتير..بدات تعيط هنا ونيهال جريو عليها
هنا بقلق:مالك يا لهفه
هنا ونيهال سمعو الكلام
نيهال:هنا خدى لهفه واستنونى فى الكافيه اللى قدام الجامعه
هنا خدت لهفه ومشيت
نيهال بزعيق:مالكم بلهفه ها مالكم
معتز:مفيش بس قولتلهم ع حقيقه ست لهفه اللى عامله فيها محترمه وجايلنا الجامعه مع راجل كبير وغريب
نيهال:اخرس قطع لسانك..انت عارف هو يبقى مين
معتز بسخريه:مين يعنى
نيهال بشر:بكره هتعرف عند العميد
ومشيت نيهال وراحت عند لهفه وهنا وخدت لهفه فى حضنها
نيهال:خلاص اهدى يا لهفه
لهفه بعياط:دا بيتهمنى فى شرفى
هنا:وحياتك هنجبلك حقك استنى بس
لهفه بعياط:ليه بيحصل معايا كده انا مباذيش حد وبسمع الكلام وماشيه كويسه فى الاخر يتهمنونى فى شرفى
نيهال:انتى معملتي
روايه رغم فرق السن
تكمله الفصل 6
نيهال:انتى معملتيش حاجه دى اختبارات ربنا بس
لهفه بعياط:بس دى اختبارات صعبه صعبه اوى وانا تعبت
فى مكان تانى فى شركه عاصم سويلم
احس عاصم بضيق فى قلبه ولا يعرف السبب ابدا
نيهال وهنا خدو لهفه وروحها فضلو معاها لغايت ما نامت نزلو تحت لاقو عاصم نيهال لاقتها فرصه
نيهال:حضرتك جوز لهفه ولازم تعرف
هنا:نيهال
نيهال:استنى بس انتى لازم يعرف
عاصم بقلق:اعرف اى قولى
حكت نيهال اللى حصل فى الكليه
عاصم بعصبيه:ومين الكلب اللى عمل كده وليه
هنا:دا واحد اسمه معتز ع طول بيضايقها
عاصم :طيب انا جاى الكليه بكره واتصرف..بس قولولى اسمه بالكامل
نيهال:هو اسمه معتز محمد محمود مصطفى
عاصم:تمام كده متشكر جدا
نيهال:بس معلش فى السوال حضرتك بتحبها
عاصم بهدوء وحب:طبعا بحبها بس صحبتكم او قريبتكم مش مداينى فرصه
هنا:حضرتك عارف بس متقلش هتحبك فى الاخر اصل هى قلبها طيب ومفيش منو
عاصم بابتسامه:بشكركو ع الامل ده
هنا ونيهال:طب احنا هنمشى
عاصم:اتفضلو
بعد ما خرجو قرر عاصم ان ياخد حقها
…
